Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Δυο χέρια τυλιγμένα

Καθόσουν δίπλα μου και τίποτα δεν με ενοχλούσε...

Σε έβλεπα να ασχολήσε με πολλά.... με προσήλωση...

Μ'άρεσε να σε βλέπω έστω και κλεφτά λες πως η ντροπή μας απομακρύνει....

Κάνεις λάθος εδώ ίσως να είναι το μόνο λάθος που άκουσα να μου λες....

Κάποια στιγμή άπλωσα τα χέρια μου και τύλιξα αυτά γύρω σου για ελάχιστα δεύτερα γιατί σκέφτηκα μήπως δεν ήθελες.... μήπως το αισθανθείς πολύ παιδιάστικο....

Εκείνα τα λίγα δεύτερα κατάλαβα πόσο άνετα νιώθω μαζί σου....

Και επιβεβαιώθηκε αυτό που σου είχα πει κάποτε το ότι ντρέπομαι δεν σημαίνει ότι βάζω όρια και πλέγματα ανάμεσα μας, δείχνει την αγωνία μου να μην κάνω κάτι που σε στεναχωρήσει.....

Και επειδή με άλλον τρόπο δεν ξέρω πως να εκφραστώ στα λέω από εδώ και γραμμένα...

γυμνά από κάθε κοκκίνισμα....

και μικρές ντροπές που μάλλον ούτε τις βλέπεις!


Μια αγκαλιά με κάνει να αισθάνομαι ήρεμη και είναι ότι πιο αγνό και καθαρό έχω να σου δώσω μην υποτιμάς μια αγκαλιά....

πάντα περιμένω τη δική σου....



Πόσο μ'άρεσει να σε κοιτάω να 'ξερες....



ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

η Ζοζεφίνα σου....

2 άλλες σκέψεις.:

efhbos είπε...

Γνωριμες καταστασεις και συναισθηματα!!!

evZin είπε...

τι ωραιο