Μάγισσες, δράκους...

Αν
οι ημέρες μακριά σου ήταν, μάγισσες και τα χρόνια δράκοι... τότε πέρασα πολλά για να σε βρω... Τους νίκησα όλους και είμαι εδώ... Κουρασμένος όμως. Θα πρέπει να ξαποστάσω στην αγκαλιά σου, στην ματιά σου, μέσα στα όνειρά σου.
Εκεί
που όλα είναι ήρεμα και γαλήνια... όπως μία λίμνη. Μαγευτικά ήρεμη...
Πριν λίγα χρόνια άκουσα ένα τραγούδι, σήμερα μου το έφερες στο μυαλό μου και το σιγοψιθυρίζω όταν έρχεσαι στην σκέψη μου...
Καλώς ήρθες και πάλι στην σκέψη μου...

Ψέμα και αλήθεια
μια φορά και έναν καιρό,
μάγισσες δράκους νίκησα
για να σε βρω.

Ψέμα και αλήθεια
και ένας κόσμος παραμύθια,
σε έκρυψα σε ένα
και το φύλαξα στα στήθια.

Κι όταν ξεχνιέμαι
πνίγομαι και δε μπορώ,
γυρνώ σε εσένα
μια φορά και έναν καιρό...

Σε
θέλω εκεί... Στην δική μας λίμνη. Σε ένα σπιτάκι στην άκρη. Δε με ενδιαφέρουν ποια οι δράκοι, δε ενδιαφέρουν οι μάγισσες. Τους κέρδιζα μια ζωή... Μπορώ και τώρα... Αρκεί να είσαι εκεί.
Μπορεί
να άργησα αλλά ήρθα. Και σε ανέβασα ψηλά... τους κοιτούσαμε όλους από ψηλά... Βλέπαμε τον καθένα όταν έπεφτε και σηκωνόταν. Άλλοτε μόνος του και άλλοτε με κάποιο άλλο χέρι για βοήθεια. Όλοι όμως σηκώθηκαν. Κανείς δεν έμεινε κάτω. Αρκεί να το θέλει κανείς...
Εγώ
το θέλησα και σε βρήκα εκεί. Ένα χέρι δίπλα μου. Ένα τόσο ζεστό και τρυφερό χέρι. Δε φοβήθηκα να το αρπάξω και τώρα με αυτό το χέρι ταξιδεύω...
Μη με αφήσεις να γλιστρήσω Ζοζεφίνα. Είμαστε ψηλά. Μόνοι μας. Δεν ακούω κανέναν από την γη. Κανένα κακό άνθρωπο. Αυτοί μόνοι τους είναι και είναι επιλογή τους. Μη τους ακούς. Σώπασε... την ακοή σου να κοιτάς μονάχα εμένα.
Όλα
σώπασαν. Όλα χάθηκαν από το καρέ γύρω σου. Έμεινες εσύ. Εσύ... εκεί να με κοιτάς. Μη μου μιλάς μη μου μιλάς... Φίλα με... να με φιλάς να με φιλάς...

Ο Ναπολέων σου.

Γράμματα του κάποτε στο πιο όμορφο τώρα....

Πιάνομαι από κάτι που είπες εσύ και είχε αντίκρυσμα μέσα μου....
''είσαι το ίδιο παλαβή και ρομαντική όσο και εγώ''
Αυτό σημαίνει έρωτας για έμενα να βλέπω το είδωλο μου μέσα σου...
Είσαι όνειρο και αν αυτό μπορείς να είσαι τότε σε παρακαλώ νάρκωσε το σώμα μου να μην ξυπνήσω....Δεν ανήκουμε εδώ μικρέ μου το ξέρεις και το ξέρω ή μάλλον όχι, είναι κάποιες στιγμές πού ο ίδιος ο κόσμος γεννήθηκε για να γνωρίσει...Είσαι για 'μένα...
Δεν ήθελα ποτέ τον ρόλο της αυτοκράτειρας , ένα κομμάτι μέσα σού όμως είναι τρομαχτικό πόσο το θέλω και φοβάμαι μην το πληγώσω...
''Μαζί σου δεν θέλω να κάνω κανένα λάθος ,όλα θέλω να γίνουν σωστά με 'μας''στο είπα.
Θα σου δείξω τον κόσμο μου και όλα αυτά θέλω ποτέ να μην τα ξεχάσω ΠΟΤΕ
Θυμάσαι εκείνο το κλειδί που γύρισες όταν μπήκα ''μέσα''?....
Δεν το χρειαζόμαστε πια δεν μπορώ να σε πληγώσω
και δεν με νοιάζει εν τέλει αν το κάνεις εσύ...


Αγαπημένε μου Ναπολέων:
Καλησπέρα σου είπα θα σε ερωτευτώ πολύ και μάλλον κατάφερες να μπεις στην ψυχή μου θα μου το πληρώσεις ήξερες και τρύπωσες και δεν νιώθω πια φόβο για ΄σένα μιλάς για όμορφες εικόνες και νιώθω τις πληγές μου να κλείνουν ,ή ψυχή μου εξαφανίζει τις χαραγματιές ετοιμάζεται για ΄σένα γιατί θα ήταν άδικο να σου την δώσω προβληματική δεν το αξίζεις.
Ετοιμάζεται για ότι μαζί σου θέλει να ζήσει.
Μιλάς για τα πιο ρομαντικά κομμάτια σου
και βλέπω ότι πιο τέλειο και καθαρό έχω γνωρίσει
Σε περιμένω ίσως πάντα να σε περίμενα
Με αγάπη....




Καλήμερα Napoleon μου
Η ζοζεφίνα σου.

Ακολουθώ τα ίχνη σου...

Το
καθε τι γύρω μου. Όποιον του κρατούσα κακία τώρα του μιλάω ξανά... Άλλωστε όταν σε κάποιον αποκτήσει ένα όνειρό του σάρκα και οστά, ποιος ο λόγος να μην είναι χαρούμενος; Να μην χαμογελάει;
Δε
γνωρίζω που θα βγάλει. Αδιαφορώ. Με ενδιαφέρει το τώρα και όχι το πριν ή το μετά μαζί σου. Με ενδιαφέρει να μπορώ να σου δείχνω τι νιώθω...
Κοίτα, κάπου εκεί στα ποιήματα, είδα πάλι εσένα. Εσένα κοπέλα μου. Εσένα. Θα περίμενε κανείς ένα χαρούμενο ποίημα. Ένα ρομαντικό ή ένα το οποίο θα μιλάει για λουλούδια και φεγγάρια. Εγώ τα είδα όλα αυτά σε αυτές τις λέξεις. Κάπως αλλιώς. Τα δικά σου λουλούδια τα οποία είναι στην καρδιά σου, τα δικά σου αρώματα που μεθάνε κάθε μύτη, την δική σου μουσική που δημιουργούν τα μάτια σου.
Στον πληθυντικό
αριθμό παρακαλώ. Στο πληθυντικό αριθμό της Κικής Δημουλάς. Ένα τόσο στενάχωρο, για άλλες εποχές ποίημα, τώρα μαζί το νιώθω αλλιώς...

Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός, οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός:
Οι φόβοι
Οι φόβοι για όλα από εδώ και πέρα

Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων
ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού, ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός, οι νύχτες.
Οι νύχτες από εδώ και πέρα.

Καλημέρα Josephine μου...
Καλημέρα σε όλους...
Ο Ναπολέων σου.