Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Ότι αξίζει πονάει κι είναι δυσκολο.




Αγαπημένος στίχος από πυξ λαξ....
Τώρα που εγώ και εσύ ακολουθούμε διαφορετική πορεία
θεώρησα σκόπιμο και ίσως αναγκαίο για να προχωρήσω την αποχώρηση μου από το κάστρο μας
αυτο το μπλογκ που ηταν μια έκπληξη για 'μενα απο εσενα॥
όπως και να έχει άσχημες αναμνήσεις δεν έχω
ήταν ένα σύντομο ταξίδι ίσως πολύ πιο σύντομο από όσο περίμενα....
αλλά δεν το έκανε λιγότερο όμορφο....
Ο τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο.....
οι παλιές αγάπες δεν πάνε πάντα στον παράδεισο μερικές απλά ριζώνουν βαθιά στην κόλαση της ψυχής μας έτσι ώστε πάντα να θυμόμαστε όσα ζήσαμε...

άξιζε... δεν μετανοιωνω ούτε ένα λεπτό...
και θα σε σκέφτομαι πάντα σαν κομμάτι μου...
ήρθε η ώρα όμως για βήματα μπροστά και σταθερά...
Τελικά η επιλογή των ονομάτων ήταν σωστή...
και εκεινος έκανε οτι θεωρησε λογικο οπως και εσυ
δεν μετανοιωνω όπως σου είπα απλα μου επιτρέπεις να κρατήσω μια πικρή γεύση από το αναπάντεχο αυτού του αποχωρισμού....
Καλημέρα Ναπολέων μου δικέ μου και όμορφε Ναπολέων

Η κάποτε δική σου
Ζοζεφινα

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

***Σκέψεις χωρις θέμα***

Είναι πολύ παράξενος ο τρόπος που έχουμε επιλέξει να μιλάμε στην ψυχή ο ένας του άλλου
μέσα από μια παλιά ιστορία... και είναι πολυ παράξενο τα λόγια μας να λύνονται εδώ μέσα.
Σ΄ευχαριστώ που βρίσκεις τρόπο να με κάνεις να γελάω κάθε φορά και να γελάς με τις παραξενιές μου.Ελπίζω όλο αυτό να κρατήσει ξέρεις πως θέλω. Μα δεν σε χορταινω να σε κοιτάω και μου έχεις λείψει αφόρητα...
Ακόμα και χωρίς στόμα ακόμα και χωρίς λέξεις θα μάθαινα να μιλάω μέσα σου.

Είσαι το πιο όμορφο πλάσμα που μου χάρισε ο θεός.


Ανυπομονώ να ξανά έρθεις...

Η Ζοζεφίνα...Σου

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Ένας νυχτόβιος ήλιος



Φεύγω
για να ρθω. Το ξέρεις και περιμένεις να φύγω. Άλλωστε αν δε φύγω πως θα ρθω;

Σκέφτηκα
την ημέρα των γενεθλίων σου να νικήσω τους πάντες. Μου αρέσει να βγαίνω νικητής. Έτσι σκέφτηκα να σου φέρω έναν ήλιο.

Έναν ήλιο πραγματικό για τους άλλους μα ψεύτικο για σένα.
Έναν ήλιο να κοιτάς και να σνομπάρεις μα να κλέβει τα βλέμματα για τους άλλους.
Έναν ήλιο όπου θα σου γνέφει το πρωΐ και εσύ θα του ανταποδίδεις...

Ένας
ήλιος μπροστά τα πόδια σου, άλλωστε τι να τα κάνεις τα άστρα; Πρέπει να έχεις κάτι μοναδικό. Άλλωστε να έχεις και εσύ ένα άστρο δε γίνεται.

Σε θέλω με κάτι μοναδικό κοντά σου...
Φιλιά ο άρχοντας σου...